یکی از معجزه‎های سلامتی و تندرستی، عسل است. عسل با دارا بودن خواص بی نظیر و شگفت‎انگیز از دیرباز تاکنون جایگاه ویژه‎ای نزد ایرانیان داشته است؛ به طوری که در طب اسلامی، یکی از پرتکرارترین روش‎های درمانی است و طبیبان نسبت به ارزش عسل واقف هستند.

عسل یک ماه مغذی و شهدی شیرین است که حتی خداوند در قرآن کریم از آن به عنوان شفابخش یاد کرده است. تصور یونان باستان بر این بود که عسل یک خوراکی بهشتی و استفاده از ان موجب ابدیت می‎شود.

در واقع بکارگیری این شهد شیرین از زمان خلقت انسان بوده و انسان ها در هردوره و با هر سواد و فرهنگی، قادر به درک خواص شگفت انگیز عسل و خواستار خواص بی نظیر آن بوده‎اند.

گفته می‎شود  این شهد شیرین درمانگر تمامی بیماری ها و امراض می‎باشد و تاثیرات اعجاب آمیز آن می‎تواند درمانگر بسیاری از عارضه‎ها باشد

اما در کتاب ابن سینا به عسل خوب و بد اشاره شده که از ویژگی‎های عسل خوب، شیرین، خوشبو و سرخ بودن است و باید از میزان چسبندگی و رطوبت مناسب برخوردار باشد. زنبور برای تولید عسل نیاز به هم‎زیستی طبیعی و بدون دخالت انسان دارد. در واقع عسل بد، عسلی است که فرآیند تولید آن نامرغوب و بد بوده و محتوای آن از مواد گلوکزی و شیره تشکیل شده که در  نهایت مضرر جان و سلامتی انسان است

بی تردید این حشره ریز جثه برای تولید این شهد گوارا، تلاش‎های فراوانی می‎کند.

خداوند نعمت های زیادی به انسان‎ها ارزانی کرده است از جمله عسل. این ماده مغذی چه در خواص بی نظیر آن چه فرآورده های دیگر همانند ژل رویال و چه زبردستی حشره برای تولید عسل، سرشار از شگفتی است.