یکی از معجزههای سلامتی و تندرستی، عسل است. عسل با دارا بودن خواص بی نظیر و شگفتانگیز از دیرباز تاکنون جایگاه ویژهای نزد ایرانیان داشته است؛ به طوری که در طب اسلامی، یکی از پرتکرارترین روشهای درمانی است و طبیبان نسبت به ارزش عسل واقف هستند.
عسل یک ماه مغذی و شهدی شیرین است که حتی خداوند در قرآن کریم از آن به عنوان شفابخش یاد کرده است. تصور یونان باستان بر این بود که عسل یک خوراکی بهشتی و استفاده از ان موجب ابدیت میشود.
در واقع بکارگیری این شهد شیرین از زمان خلقت انسان بوده و انسان ها در هردوره و با هر سواد و فرهنگی، قادر به درک خواص شگفت انگیز عسل و خواستار خواص بی نظیر آن بودهاند.
گفته میشود این شهد شیرین درمانگر تمامی بیماری ها و امراض میباشد و تاثیرات اعجاب آمیز آن میتواند درمانگر بسیاری از عارضهها باشد
اما در کتاب ابن سینا به عسل خوب و بد اشاره شده که از ویژگیهای عسل خوب، شیرین، خوشبو و سرخ بودن است و باید از میزان چسبندگی و رطوبت مناسب برخوردار باشد. زنبور برای تولید عسل نیاز به همزیستی طبیعی و بدون دخالت انسان دارد. در واقع عسل بد، عسلی است که فرآیند تولید آن نامرغوب و بد بوده و محتوای آن از مواد گلوکزی و شیره تشکیل شده که در نهایت مضرر جان و سلامتی انسان است
بی تردید این حشره ریز جثه برای تولید این شهد گوارا، تلاشهای فراوانی میکند.
خداوند نعمت های زیادی به انسانها ارزانی کرده است از جمله عسل. این ماده مغذی چه در خواص بی نظیر آن چه فرآورده های دیگر همانند ژل رویال و چه زبردستی حشره برای تولید عسل، سرشار از شگفتی است.